Opening Liesboschpark

Op woensdag 15 oktober is aan de Verlengde Hoogravenseweg het gesaneerde Liesboschpark officieel heropend. Een groep kinderen van de Brede School Hoograven trapte het openingsprogramma af met de uitvoering van het stuk ‘De dappere fabriekskinderen’, over kinderarbeid in de steenfabriek die op dit terrein gestaan heeft. Het omverwerpen van een (kartonnen) muur door de kinderen en wethouder Kees Geldof van Openbare Ruimte en Groen symboliseerde dat het terrein nu geen plek meer is om te werken, maar om te spelen. En daarmee was de opening geschied.

Een plek met geschiedenis
Hierop volgde een korte wandeling door het park waarbij gemeentelijk archeoloog Herre Wynia de geschiedenis van deze plek aan de Vaartsche Rijn vanaf ongeveer 1200 in vogelvlucht bij langs ging. Marit Linckens, projectleider en adviseur Bodem, Milieu en Duurzaamheid, lichtte daarna de sanering verder toe. Zij meldde dat er naast asbest ook olie was aangetroffen, en dat het hele project ongeveer 6 ton gekost heeft. Er waren zo’n 60 belangstellenden bij de opening. Het merendeel woont in de wijk, een klein deel kwam van daarbuiten.

Sanering

Zo’n 4 jaar geleden werd er asbest gevonden in het Liesboschpark. De gemeente heeft het terrein toen voor het publiek gesloten, en het hele gebied gesaneerd. Een deel van het park, daar waar gespeeld en gerecreëerd kan worden, is tot 1 meter, de wettelijke norm, afgegraven en weer opgehoogd met schone grond. Andere delen, zoals het bosgebied en binnen de muren van de oude fabrieksoven, zijn minder diep afgegraven. Na de sanering is het park opnieuw ingericht.

Archeologische vondsten
Noemenswaardig aan deze sanering is dat, op verzoek van de bewoners, de vervuilde grond grotendeels over het water is afgevoerd om af- en aanrijdende vrachtwagens door de wijk te voorkomen. Bij de sanering zijn archeologen van de gemeente aanwezig geweest die vooral in kaart hebben gebracht wat er aan interessante oude resten in de grond zat. Het gebeurt steeds vaker dat archeologen vondsten laten liggen. Zo raken deze niet beschadigd en kunnen volgende generaties archeologen ze met nieuwere technieken veilig stellen.