Kunstfluitende geweldenaar: Hoogravenaar Henry Glissenaar in ‘Holland’s Got Talent’ (RTL4) in Theater Schaffelaar

Vanaf vrijdag 9 juli gaan de uitzendingen van Holland’s Got Talent (HGT), gepresenteerd door Robert ten Brink, weer van start. HGT is het programma waarin de gewone mens superster kan worden. Reken maar dat de uitermate vakkundige jury, bestaande uit Patricia Paay, Gordon en niemand minder dan Dan Karaty neusjes voor talent hebben!
Nu is deze site géén tv-bode, maar wij melden dit omdat de in Hoograven wereldberoemde kunstfluiter Henry Glissenaar (website: www.kunstfluiter.dundle.nl) dit seizoen ook meedoet aan dit talenten-circus van RTL4.

De fluitende wijkgenoot, die uit allerlei voorwerpen fluitklanken kan ontlokken, weet ondertussen of hij al dan niet is doorgegaan naar een volgende ronde, maar hij heeft een geheimhoudingsverklarig getekend om dat niet te verklappen.. Hieronder volgt Henry’s eigen verslag van een opnamedag in Theater Schaffelaar in Barneveld. De foto’s erbij zijn van Ted van Arnhem, die zelf ook een eigen avontuur heeft beleefd in Barneveld (scroll daarvoor naar onderen.) 

Fluiten op gevoel
“Op een zonnige woensdag 16 juni jl. was het eindelijk zover. Ik, de Hoogravense fluitkunstenaar Henry Glissenaar heb meegedaan aan het welbekende tv-talentenjacht-programma Holland’s Got Talent (RTL 4). Dit was weer een nieuw hoogtepunt in mijn fluitcarrière. Ik vind dit programma interessant, omdat iedereen de kans krijgt een bepaalde act te doen, niet alleen zangtalent. Dankzij mijn fantasie, inspiratiebronnen en doorzettingsvermogen verwachtte ik het een heel eind te schoppen. Ik had een nieuwe fluitact -met nóg meer spektakel-  bedacht om in de tv-auditie-ronde de vakjury te overtuigen. Ik oefen weinig op mijn vingers en bepaalde voorwerpen, want ik vind het belangrijker een fluitact goed te kennen. Bovendien lees ik geen muzieknoten en fluit op mijn gevoel. 

Samen met vrouw Emelie en dochter Beau was ik om 17.00 uur aanwezig in het Barneveldse theater. Ze mochten alles meemaken en troffen achter de coulissen Robert ten Brink. Natuurlijk had ik eigen vrienden-publiek·geregeld om mij aan te moedigen. Die dag werden nog veel meer HGT-tv-audities opgenomen, waardoor alles enigszins uitliep. Om 18.30 uur moest het voltallige publiek nog even rustig buiten wachten.·De kandidaten kwamen even later ook enthousiast naar buiten om samen met het publiek dit tv-programma te promoten.

Spektakel in 2½ minuut
Na een interview met RTL-verslaggever Danny Rook kreeg ik om 19.30 uur te horen dat ik als tweede aan de beurt zou zijn. Die avond traden er totaal 20 kandidaten op met hun acts. Rond 20.15 uur kreeg ik slechts 2½ minuut de tijd om te demonstreren waarvoor ik eigenlijk was gekomen. Vol zelfvertrouwen liep ik het podium op. Spectaculair was de show die ik bracht in de korte tijd die mij vergund was. Het publiek was vanaf de eerste seconde enthousiast en behoorlijk onder de indruk. Ná de oorspronkelijke fluitact kreeg mijn ega Emelie weer een rol van betekenis.  (Net als ooit bij mijn tv-debuut als neusfluiter in een André van Duin Show  in 1997. Veel Nederlanders herinneren zich dat bijzondere fragment nog.) 

Ik heb genoten in Barneveld en ben blij dat ik HGT heb meegemaakt”, aldus Henry Glissenaar.
(De fluitartiest vindt het leuk om te kunstfluiten  op (vrijgezellen)feesten, bruiloften, verjaardagen, braderieën, scholen en in ziekenhuizen, verzorgingstehuizen en kerken, enz. Info: www.kunstfluiter.dundle.nl & email: henry.glissenaar@casema.nl

Fotograaf Ted van Arnhem heeft niet het hele optreden van Glissenaar in de Schaffelaar mogen meemaken: “Ze vonden mijn camera te professioneel”, aldus Ted.; “Bij de eerste foto stond al een bewaker in mijn nek te hijgen en meldde dat ik mijn camera in moest leveren..Ik zeg tegen de beste man: ‘Grapje zeker, menig mobiel telefoontje beschikt ook over een camera’. Enigszins geïrriteerd fluisterde hij ‘Ik neem uw camera in beslag, anders riskeert u een boete’. Mijn primaire reactie was: ‘Dan loop ik gelijk even mee.’ Dus samen tijdens het optreden de zaal uit, gelukkig zat ik achterin. Nadat er nog een collega bij was gehaald begon er een spelletje ‘welles, nietes’. Uit eerdere ervaring wijzer geworden, ben ik niet meer in de zaal teruggekeerd en met camera en al naar huis gegaan.  Een lullig einde van een leuke avond, maar gelukkig hebben we de foto’s nog!”