Watertoren: van lelijk ‘horlogeknopje’ tot monument voor het volk

Iedereen in de wijk kent uiteraard de Watertoren. Maar hoe vaak kom je er dicht bij? Want het fraaie, inmiddels 103 jaar oude, monument staat een beetje achteraf, daar aan het Heuveloord. Gelukkig heeft het bouwwerk, verkocht door waterbedrijf Vitens aan de gemeente, dus een opvallende lengte.

Na te veel grauwe dagen is het leven weer goed op zondag 16 mei; de zon schijnt en het vuilnis zal weer opgehaald worden. Om 13.00 hebben zich bij de Watertoren enige tientallen mensen verzameld. Want nadat Raymond Bijen (gemeentelijk teamleider Monumenten) hem de sleutel heeft overhandigd, zal wethouder Frits Lintmeijer (GL) de toren officiëel gaan openen voor het publiek. “Doe ik dit nu als Wijkwethouder of als wethouder Monumenten & Archeologie? Enfin”.

Iemand verpest een beetje de sfeer door te vragen: “Weet je nog hoe de watertoren er vroeger uit zag?” (Dat weten wij: van 1978 tot 1997 was de toren, als toppunt van wansmaak ingepakt met blauwe, grijze en witte panelen; bijnaam: ‘horlogeknopje’; het was geen porum)

Inmiddels spreekt Lintmeijer; hij is er “trots op” dat hij, “dankzij subsidies uit Den Haag” de toren “symbolisch en fysiek terug mag geven aan de wijk” en hij denkt dat de ligging aan het water (horeca-) perspectieven biedt.

(Er komt een prijsvraag voor ondernemers die de watertoren willen exploiteren of er activiteiten willen organiseren.)
Op de houten vloeren binnen is er op meerdere verdiepingen kunst te zien; o.a. een kudde schapen, nou ja, schaap-meubelen, in diverse kleuren, waaronder eentje in alle kleuren van de regenboog, van Claire Begheyn. Verder hangen er realistische schapen-schilderijen van Patty van Loon (kunstenaar; portretten en vrij werk). Patty heeft succes: ze verkoopt nog diezelfde middag een werk én ze krijgt een opdracht om er nóg een te maken.
Ondertussen is het gewoon leuk om steeds hoger de toren te bestijgen en door de raampjes het uitzicht op Rivierenwijk, Tolsteeg en Hoograven te bewonderen.