Reacties op Aanzet 35: Canadese ‘brencarrier’ & ’tunneltje’ ’t Goylaan

N.a.v. de papieren/PDF-editie van Aanzet 35 (ontving de redactie twee informatieve lezersreacties van P. van Kleinwee en J.van Kleinwee-van den Dijssel uit de Julianaweg

Brencarrier met Polarbear in de Verlengde Hoogravenseweg (WO II)
(zie: http://aanzetnet.nl/content/pdf/aanzet35.pdf pag. 4):

"Hartelijk dank voor het jongste nummer van november 2009. Het is weer heel interessant om er kennis van te nemen.Ik veroorloof me een kleine kanttekening te maken bij de foto op blz.4 bovenaan. Het onderschrift is verwisseld met de andere foto, maar dat zult u inmiddels zelf wel hebben opgemerkt.
Het op deze foto weergegeven legervoertuig is echter géén tank. Een tank is een gepantserd rupsvoertuig met een geschutskoepel. Op de foto staat weliswaar een rupsvoertuig, echter vrijwel niet bepantserd en zonder geschutskoepel.
Het voertuig is dan ook een brencarrier. Op het linkerspatbord is binnen de cirkel een ijsbeer afgebeeld, de aanduiding van een Polarbear. En dat is weer het symbool van een Canadese gevechtseenheid (infanterie-divisie?). Dit symbool verwijst dan ook naar de Canadese vlag, die tijdens de dodenherdenking bij het monumentje op de Julianaweg/’t Goylaan aan de vlaggemast is aangebracht".
(door P. van Kleinwee)

 Tunneltje onder de ’t Goylaan (zie: http://aanzetnet.nl/content/pdf/aanzet35.pdf pag. 1, rechts onderaan)

"Ik maak van de gelegenheid gebruik hierop te reageren. Bij de aanleg van de "t Goylaan was er het ‘Wijkcomité Hoograven’, die ‘vóór’ was om deze tunnel aan te leggen i.p.v. een ‘voetgangersbrug’.
Ik was in die tijd de ’typiste’, die de verslagen van de vergaderingen mocht typen, zonder bij die vergaderingen aanwezig te zijn. Ik heb toen wel tegen de ‘voorzitster’, Mw Nel van Essen-Mook, gezegd, dat ik die tunnel niet zag zitten. Het zou verlicht worden. Dat is ook gebeurd: een muur van glazen bakstenen, met daarachter tl-verlichting. Ook zou er een helling komen en een trap om naar de overkant te gaan. Maar de helling, zeker aan de "rechte" kant was te steil om er met een invalidenkarretje tegenop te rijden. Met de kinderwagen lukte het wel, maar dat waren jonge vrouwen. Aan de ‘plein’-kant was de helling half rond en langer en die kon wel wat beter worden ‘beklommen.
Helaas had de lieve jeugd (in die tijd ook al) de gewoonte om die glas-stenen stuk te maken. De gemeente heeft deze vele malen vernieuwd, maar het was dweilen met de kraan open. Ik meen dat het rond oud en nieuw was dat de gehele wand gesloopt was. Reden voor de gemeente om de tunnel te sluiten. Er was geen enkele toezicht in die tunnel. Men voelde zich er niet veilig in".
(door J.van Kleinwee-van den Dijssel)